Jednym tchem oddychają
wojownicy w skórę odziani
jeden rytm ich serca wybijają
z jednego stołu jadali

Nie mieczem będą walczyć ni włócznią
nie dla nich krwi rozlewanie
lecz słowem, piórem, klawiaturą
będą przed złem świat ochraniali

a kiedy któryś upadnie
pod codzienności ciosami
wycofa się wnet do namiotu
na chwilę swą zbroję odstawi

tam łysy szaman już czeka
w mistyczne symbole on przystrojony
nad wojem odprawi rytuały
by ten się znów w sile zobaczył
by swoje uleczył rany

on rytm wojownikom nadaje
pieśń z jego ust się niesie
każdy kto oko w oko ze sobą staje
do serca tę pieśń bierze
kolejnym wojownikom rozdaje

i tak krok za krokiem stopa za stopą
warsztat za warsztatami
idziemy każdy obok siebie
swoimi życia liniami
z życiem i śmiercią za rękę
najświętszą tajemnicę odkrywamy