chcieć za głośno
mówić za prosto
pamiętać za dużo
cierpieć za mocno

bujać chwilami
przebierać słowami
żyć momentami
nie być czasami

zbyt ciężkie myśli
gromadzone latami
karmione bezsilnie
ze świata wojnami
fruwają bezładnie
schwytane głupoty więzami

zamykasz oczy
by pośród nocy
snem ciężkim i mocnym
zapomnieć cierpienia i szlochy
umysłem zmęczonym
wyśnić kolory
słowa w kamieniu schowane
uwolnić z niemocy