dałaś mi światło w mroczne dni
kiedym pełen zwątpienia zmęczony
błądził wśród mijających chwil

dałaś mi strach ciężko piekący
co zatrzymuje w piersiach
oddech niepewnie drżący

dałaś nadzieję co rozpalała
istotę moją po każdy atom
z zamrożenia wyrywała
w chłodzie ospałe ciało

w rozpaczy najgłębszej dolinach
po wzgórzach radości zielonych
wędrowaliśmy ramię w ramię
przez wspomnienia miejsc bezludnych

a kiedy chciałem wybiegać
do przodu by trudy pokonać samemu
zawsze mnie doganiałaś
bym na końcu spojrzał prosto
w oczy odbicia swojego