hej ty
człowieku
zatrzymaj się i popatrz ze mną
na świat wokół nas
trochę szary, trochę kolorowy
męczący ale zagadkowy

rozglądam się i patrzę
na ludzi na chodnikach
są tacy jak ja ale inni
schowani w swoich życiach

zabieganiu w deszczu zdarzeń
zanurzeni w walce i pracy
zagubieni w czasie
ciągle próbując go znaleźć
ciągle go gubią

czasem w marzeniach
próbuję podejść i zapytać
“przepraszam pana,
czy chciałby pan ze mną
tak po prostu chwilę postać i pobyć?”

ale to brzmi tak niedorzecznie
że wstyd mnie łapie
i rezygnuję
pozostając w świecie fantazji

tam czas płynie wolniej
a kiedy patrzę, widzę co chcę
i owijając się w własne myśli
powoli wypatrując
szybuję