gdy zapełnisz smutku wyrwę
słonym od łez oceanem
kiedy płomień żalu zgaśnie
w szary popiół przemieniony
co zostanie?

gdy wspomnienia zakopane
znikną za horyzontem zdarzeń
w wielkim świata maratonie
co po nich zostanie?

a gdy w końcu przetniesz
liny strachu co pętają
wyzwolona złość ucieknie
co ci pozostanie?

wypalony
wydrążony
korpus mój podziurawiony
wypłynęło życie ze mnie
pozostała pusta przestrzeń
w czyimś kształcie

zgniotłem popiół
wspomnień strzępy wyzbierałem
razem w wiadrze z łzami
w gęstą masę wymieszałem

nią wypełnić pustą formę
niczym z wosku zrobić odlew
nadziać życie w moje ciało
żeby jutro móc znów płonąć
to nam pozostało.